Casablanca werd gebouwd rond 2 fundamentele assen: handel en immigratie. Toen de Fransen in 1907 aankwamen, troffen ze een eenvoudig stadje aan dat heel anders was dan de imperiale steden Fez, Meknes, Rabat of Marrakech: slechts 20.000 inwoners woonden in een kleine medina. Het ‘mirakel’ van Casablanca lokte een groeiende kosmopolitische bevolking die werd aangetrokken door de belofte op zakelijke opportuniteiten en kansen op werk. De stad groeide in 1913 uit tot 78.000 inwoners; in acht jaar tijd groeide de lokale Europese bevolking van 570 tot 31.000 inwoners. Het was in Casablanca dat de Franse term ‘bidonville’ of sloppenwijk werd bedacht, toen informele rieten hutten werden samengeflanst met daken van golfplaten om het urgente woningtekort op te vangen. In wijken zoals Hay Mohammadi woonden duizenden Marokkanen die alleen de gewoonten, tradities en gebruiken van hun eigen geboortegronden kenden. Deze vermenging van bevolkingsgroepen en culturen aan de rand van de stad creëerde de identiteit van het Casablanca en het Marokko zoals we het vandaag kennen.
Na de onafhankelijkheid van het land in 1956 beleefde de stad een omgekeerde polariteit waarbij het centrum zijn status verloor, zowel als historisch hart van de stad, als wat zijn beslissingsmacht betreft. Demografsche verplaatsing werd Casablanca’s manier om zichzelf opnieuw uit te vinden en veerkrachtig te worden.
In één eeuw heeft de stad met een bevolking van meer dan 4 miljoen mensen diepgaande mutaties ondergaan. Rachid Andaloussi, een architect uit Casablanca, merkt op: “Telkens er een nieuw stedelijk centrum ontstaat, is dat het doodsbericht van het voorafgaande centrum.”

Deze tentoonstelling is een simultane, niet-lineaire ervaring waarbij archiefbeelden, geluidsopnames, een kortfilm, een monumentale tekening en hedendaagse fotografie in dialoog gaan.

OVER DE KUNSTENAARS

Zineb Andress Arraki groeide op in Casablanca. Haar meermaals bekroonde werk combineert architectuur, fotogra e, beeldhouwkunst en video. Haar recente solotentoonstelling, ‘Casablanca CH2O’ (Mons, april 2015) is het resultaat van drie jaar onderzoek.

Aicha El Beloui woont en werkt in Casablanca. Ze is illustrator, gra sch ontwerper en creatief directrice. El Beloui is opgeleid als architect en begon haar artistieke praktijk om uitdrukking te geven aan haar obsessie met burgerschap, openbare ruimtes, verbondenheid, vrijheid en het individu in de Marokkaanse context. El Beloui zal Casablanca vertalen in een gra sch muurlandschap als kader voor de expo.

Mostafa Maftah leeft en werkt in Casablanca. Zijn schilderijen, sculpturen, tekeningen, installaties en performances tonen een zoektocht naar individuele en collectieve herinneringen in de straten en op muren. Maftah’s werk Feu en Océan (Vuur in de oceaan) is het eerste en enige wandtapijt, vervaardigd met traditionele weeftechnieken, dat gemaakt werd door een Marokkaanse man.

Hicham Lasri woont en werkt in Casablanca. Hij is schrijver, lmmaker, gra sch ontwerper en activist. Lasri maakt ook kort lms die hij verspreidt via YouTube om het sociaal bewustzijn van Marokkanen aan te wakkeren. Zijn lms werden in 2014 en 2017 geselecteerd voor de Berlinale, en in 2012 en 2013 voor ACID Cannes. Hicham Lasri maakte de video Casa one day, een visueel gedicht als ode aan zijn stad.

Anna Raimondo woont in Brussel en is internationaal actief. Ze nam deel aan verschillende internationale tentoonstellingen en festivals.
Ze is co-editor van het Marokkaanse radio- en geluidskunstplatform Saout Radio. Raimondo vertaalde de intieme verplaatsing van Casablanca door fragmenten van het verzet van de stad tegen – en haar negotiaties met – het traditionele Marokko te archiveren. Anekdotes van bewoners werden ingebed in de klanken en verhalen van muziekgroep Nass El Ghiwane.

Yassine Alaoui Ismaili, alias Yoriyas, is autodidact fotograaf, danser en choreograaf. Zijn barokke, contrastrijke 'straat-fotografie' wordt al snel een referentie in het genre. Zijn werk werd oa gepubliceerd in NY Times Lens (2016), The Guardian (2016), National Geographic Yourshot, Daily Dosen (2015), FIFA Magazine (2015) en was te zien in een waslijst exposities in Europa en Afrika. Yoriyas ontving de eerste prijs in het kader van de World Street Photography of Hamburg (2015) en de Nuits photographiques d’Essaouira (2016).

Fatima Mazmouz maakt deel uit van de nieuwe opkomende generaties Marokkaanse kunstenaars. Mazmouz is fotografe, beeldend kunstenares, performer, schrijfster en lector. Deze verschillende praktijken
zet ze in voor haar onderzoek naar identiteit via de thema's gender, het lichaam, migratie en de bijhorende stereotiepe representatie. Fatima Mazmouz slaat bruggen tussen intimiteit en het politiek - sociaal- cultureel veld.

Mohamed Tangi werd in Casablanca geboren. Hij is een verzamelaar wiens passie voor de stad dertig jaar geleden begon, toen hij zijn huis verbouwde tot een archief van de stad. Hij speelde een actieve rol in de renovatie
van Casablanca’s medina, die vandaag bijna voltooid is. De expo bevat objecten uit Tangi’s persoonlijke collectie.

Curator Salma Lahlou studeerde kunstgeschiedenis en rechten. Ze was vicepresident van de Fondation nationale des musées du Royaume du Maroc en richtte daarop, in januari 2015, Thinkart op. Lahlou was de curatrice van een aantal tentoonstellingen, zoals Ecole de Beaux-Arts de Casablanca : la fabrique de l’art et de l’histoire chez Belkahia, Chabâa, Melehi op de biënnale van Marrakech in 2016 en In the carpet | Über den Teppich in Stuttgart en Berlijn, respectievelijk in 2016 en 2017.